تبیان اداره کل تبلیغات اسلامی گلستان

نام پدر : کربلائی  محل شهادت : کوشک

 

تاریخ تولد : 10/10/1342    تاریخ شهادت : 4/3/1361

           

           

 

  مادرش در این خصوص می‌فرماید: «شهید اکثراً در سر سجده‌های نمازش، گریه می‌کرد، رکوع‌ها و سجده‌هایش طولانی بود. وقتی امام در بستر بیماری بود و اعلام کردند برای شفای امام یک روز روزه بگیرید، او یک هفته روزه گرفت».

 

         

زندگینامه شهید:

در شب تولد منجی عالم بشریت، قائم آل محمد، مهدی موعود(عج) در سال 1342 در بخش نوکنده، فرزندی دیده به جهان گشود که پدر مشتاقانه، نام محمد مهدی را برای او انتخاب نمود. خانواده‌ای متدین و مؤمن او از این تقارن بسیار مسرور شدند. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در زادگاهش سپری نمود و به جهت علاقه و توصیه‌ی والدینش نزد یکی از علمای سرشناس بندرگز، حاج آقای نصیری رفت و دروس دینی را از محضر ایشان فرا گرفت و به جهت ذوق و استعداد فراوان، دوره‌های عالی را در مشهد مقدس با موفقیت به پایان رساند

.

در مشهد با انقلابیون آشنا شد و با شرکت در تظاهرات و راهپیمائی‌ها علیه رژیم فاسد پهلوی، مبارزات خود را آغاز نمود. او بسیار فعال و نیز اشق امام(ره) بود و همین عشق او به امام، مشکلاتی را برایش به وجود آورد.

 

پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، باز هم به فعالیت‌های انقلابی خود ادامه داد و در تمامی صحنه‌ها، از دستاوردهای ارزشنمد انقلاب که مورد تهاجم دشمنان قرار گرفته بود، محافظت می‌کرد. وی به امر امام امت(ره) به عضویت نهاد بسیج مستضعفین درآمد و با شروع جنگ تحمیلی داوطلبانه به جبهه رفت و 2 بار به منطقه «سرپل ذهاب» اعزام شد. او جوانی متعهد، کوشا و هدفمند بود و از روحیه‌ای پاک و بی‌آلایش برخوردار بود. به تکالیف و فرایض دینی خیلی اهمیت می‌داد. مادرش در این خصوص می‌فرماید: «شهید اکثراً در سر سجده‌های نمازش، گریه می‌کرد، رکوع‌ها و سجده‌هایش طولانی بود. وقتی امام در بستر بیماری بود و اعلام کردند برای شفای امام یک روز روزه بگیرید، او یک هفته روزه گرفت».

 

خلاصه، با تعهدی که نسبت به امام در خود احساس می‌کرد، ماندن در پشت جبهه را جایز نمی‌دانست. به همین دلیل برای بار سوم، داوطلبانه به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام شد تا بهار دلدادگی به مولایش حسین(ع) را بپردزاد و می‌دانست که بهشت را به بها می‌دهند نه بهانه. سرانجام در تاریخ 4/3/61 و جبهه «کوشک»، این وعده محقق می‌شود و دعوت معبودش را عاشقانه پاسخ می‌دهد و جانش را تقدیم حضرت دوست می‌کند.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

 

«ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل‌الله امواتا. بل احیاء. عند ربهم یرزقون». بار خدایا تو شاهد باش که سرباز مهدیت، بخاطر تو و در راه تو به ندای حسین زمان لبیک گفت. خدایا تو شاهد باش اینکه من در این راه، قدم نهاده‌ام برای یاری حسین زمان است. خدایا تو را به حق خون سرخ 72 تن شهدای صدر اسلام، قسمت می‌دهم، که در این راه، که قدم نهادم‌ام، ما را به راه راست هدایت بفرما و پیروز توأم با شهادت را نصیبمان فرما.

در صورت شهادت به آرزوی خودم که آرزوی هر فرد مسلمان است رسیده‌ام.

شهادت آنقدر ارزش دارد که امام چهارم(ع)، در وسایل‌الشیعه می‌فرمایند که: ما من قطره احب الی‌الله عزوجل، من قطره دم فی سبی‌الله؛ آری، حال که می‌بایست ما بمیریم، چه مردنی از این بهتر.

 

امام علی ابن ابیطالب در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: لنا حق فان اعطیناه والا کبنا اعجاز الابل و ان طال السری، آری ما را حقی است. اگر دارند، پس چه بهتر و الا ما حقمان را می‌گیریم، چه در این راه، راه‌های طولانی و درازی را بپیماییم و چه در سرمای سخت زمستان غرب کشور باشد و چه گرمای سخت و سوزان تابستان جنوب باشد. خوب، راه حق گرفتاری دارد و این حق از ماست که حتماً باید از کلیه ابرقدرت‌ها بگیریم.

 

ای خواهران، با حفظ حجاب اسلامی، زینب‌گونه باشید و فرزندانتان را چنان تربیت کنید که در آینده بتوانند انتقام گیرندگان خون من و هزاران شهید دیگر باشند و همچون زینب(س)، پیام رساننده‌ی خون سرخ شهیدان باشند.

درسهایتان را بخوانید و خود را مجهز کنید برای فتح فلسطین عزیز. تا آخرین نفس، راهمان را که همان راه اسلام و امام است، ادامه دهید.